ദശകം പതിനേഴ്

17.1 ഉത്താനപാദനൃപതേർമനുനന്ദനസ്യ ജായാ ബഭൂവ സുരുചിർനിതരാമഭീഷ്ടാ അന്യാ സുനീതിരിതി ഭർതുരനാദൃതാ സാ ത്വാമേവ നിത്യമഗതിഃ ശരണം ഗതാƒഭൂത്‌

17.2 അങ്കേ പിതുഃ സുരുചിപുത്രകമുത്തമം തം ദൃഷ്ട്വാ ധ്രുവഃ കില സുനീതിസുതോƒധിരോക്ഷ്യൻ ആചിക്ഷിപേ കില ശിശുഃ സുതരാം സുരുച്യാ ദുസ്സന്ത്യജാ ഖലു ഭവദ്വിമുഖൈരസൂയാ

17.3 ത്വന്മോഹിതേ പിതരി പശ്യതി ദാരവശ്യേ ദൂരം ദുരുക്തിനിഹതഃ സ ഗതോ നിജാംബാം സാƒപി സ്വകർമഗതിസന്തരണായ പുംസാം ത്വത്പാദമേവ ശരണം ശിശവേ ശശംസ

17.4 ആകർണ്യ സോƒപി ഭവദർചനിശ്ചിതാത്മാ മാനീ നിരേത്യ നഗരാത്കില പഞ്ചവർഷഃ സന്ദൃഷ്ടനാരദനിവേദിതമന്ത്രമാർഗസ്‌ ത്വാമാരരാധ തപസാ മധുകാനനാന്തേ

17.5 താതേ വിഷണ്ണഹൃദയേ നഗരീം ഗതേന ശ്രീനാരദേന പരിസാന്ത്വിതചിത്തവൃത്തൗ ബാലസ്ത്വദർപിതമനാഃ ക്രമവർദ്ധിതേന നിന്യേ കഠോരതപസാ കില പഞ്ച മാസാൻ

17.6 താവത്തപോബലനിരുച്ഛ്വസിതേ ദിഗന്തേ ദേവാർത്ഥിതസ്ത്വമുദയത്കരുണാർദ്രചേതാഃ ത്വദ്രൂപചിദ്രസനിലീനമതേഃ പുരസ്താ- ദാവിർബഭൂവിഥ വിഭോ ഗരുഡാധിരൂഢഃ

17.7 ത്വദ്ദർശനപ്രമദഭാരതരംഗിതം തം ദൃഗ്ഭ്യാം നിമഗ്നമിവ രൂപരസായനേ തേ തുഷ്ടൂഷമാണമവഗമ്യ കപോലദേശേ സംസ്പൃഷ്ടവാനസി ദരേണ തഥാ//ƒദരേണ

17.8 താവദ്വിബോധവിമലം പ്രണുവന്തമേന- മാഭാഷഥാസ്ത്വമവഗമ്യ തദീയഭാവം രാജ്യം ചിരം സമനുഭൂയ ഭജസ്വ ഭൂയഃ സർവോത്തരം ധ്രുവ പദം വിനിവൃത്തിഹീനം

17.9 ഇത്യൂചിഷി ത്വയി ഗതേ നൃപനന്ദനോƒസൗ- ആനന്ദിതാഖിലജനോ നഗരീമുപേതഃ രേമേ ചിരം ഭവദനുഗ്രഹപൂർണകാമസ്‌ താതേ ഗതേ ച വനമാദൃതരാജ്യഭാരഃ

17.10 യക്ഷേണ ദേവ നിഹതേ പുനരുത്തമേƒസ്മിൻ യക്ഷൈഃ സ യുദ്ധനിരതോ വിരതോ മനൂക്ത്യാ ശാന്ത്യാ പ്രസന്നഹൃദയാദ്ധനദാദുപേതാത്‌ ത്വദ്ഭക്തിമേവ സുദൃഢാമവൃണോന്മഹാത്മാ

17.11 അന്തേ ഭവത്പുരുഷനീതവിമാനയാതോ മാത്രാ സമം ധ്രുവപദേ മുദിതോƒയമാസ്തേ ഏവം സ്വഭൃത്യജനപാലനലോലധീസ്ത്വം വാതാലയാധിപ നിരുന്ധി മമാമയൗഘാൻ