ഭാഷാഷ്ടപദി

പതിനൊന്നാം അഷ്ടപദി ഭാഷ

യമുനാതീരനികുഞ്ജകുടീരേ മരുവീടുന്നു മുകുന്ദന്‍
അമുനാ നിന്റെ വിശേഷമശേഷം ശ്രുതമായ് മമ വാചാ
ഹേ സഖി രാധേ, ശൃണുമേവാചം, ഹാ സഹിയാ തവ സാദം ഹരി
വിരഹോദിത വേദന വേണ്ടാ പരിഹരിച്ചീടുവന്‍ ഖേദം…..(ഹേ സഖി)

കേണുവസിക്കും നിന്നെക്കേശവവേണു വിളിച്ചീടുന്നു
കാണണമെങ്കില്‍ പോരിക കമലാകാമുകനെക്കാട്ടീടാം….(ഹേസഖി)

പക്ഷി പറക്കുമ്പോളും പവനന്‍ വൃക്ഷമിളക്കുമ്പോളും
ശിക്ഷവരുത്തീടുന്നു ശയനം ഹരി തവ വരവോര്‍ക്കുന്നു .. (ഹേ സഖി)

കളക ചിലമ്പുപുലമ്പും ഗമനേ കളിനേരത്തുകലമ്പും
കലയ കറുത്തനിചോളം വക്ഷസി കരുണാനിധിയെ ഗമിപ്പാന്‍….(ഹേ സഖി)

കരുതിയ കനകനിറത്തൊടുകൂടെ നീ മരതകവര്‍ണ്ണന്റെ മാറില്‍
പരിചൊടു മിന്നല്‍പ്പിണരിവ മേഘേ പരമേ, മിന്നുക പോക (ഹേ സഖി)

പടമാക്ഷേപിച്ചിട്ടു വരന്റെ കടിതടയിങ്കല്‍ കാമം
ഘടയതു ഘനജഘനം ഭവതി, രതിപടുത ചൊല്‍വാനെളുതാമോ (ഹേ സഖി)

രാമാനുജനഭിമാനീ, രാത്രി വിരാമത്തെ പ്രാപിക്കും
കാമിനി നീ ചെന്നാര്‍ത്തിഹരന്റെ കാം പൂരയതൂര്‍ണ്ണം (ഹേ സഖി)

ശ്രീജയദേവന്റെ കൃതിയുടെ ഭാഷയെ ഗാനം ചെയ്തുകൊണ്ടാരും
ശ്രീജാനിയെ നമിച്ചഭിനയിച്ചാടുക പാപമശേഷം തീരും (ഹേ സഖി)

ശ്ലോകം

വികിരിതി മുഹുഃശ്വാസാനാശാം പുരോ മുഹുരീക്ഷതേ
പ്രവിശതി മുഹുഃ കുഞ്ജം ഗുഞ്ജന്മുഹുര്‍ബ്ബഹു താമ്യതി!
രചയതി മുഹുഃ ശയ്യാം പര്യാകുലോ വലതേമുഹുര്‍
മ്മദനകദനക്ലാന്തഃ കാന്തേ!പ്രിയസ്തവ വര്‍ത്തതേ!!

തദ്വാമ്യേന സമം വിധാതുരധുനാ തിഗ്മാം ശുരസ്തംഗതോ
ഗോവിന്ദസ്യ മനോരഥേന ച സമം പ്രാപ്തം തമസ്സാന്ദ്രതാം!
കോകാനാം കരുണസ്വരേണ സദൃശീ ദീര്‍ഘാ മമാഭ്യര്‍ഥനാ
തന്മുഗ്‌ദ്ധേ! വിഫലം വിളംബമസൌ രമ്യോƒഭിസാരക്ഷണ: !!

ആശ്ലേഷാദനു ചുംബനാദനു നഖോല്ലേഖാദനു സ്വാന്തജ
പ്രോല്‍ബോധാദനു സംഭ്രമാദനു രതാരംഭാദനു പ്രീതയോ: !
അന്യാര്‍ഥം ഗതയോര്‍ഭ്രമാന്മിളിതയോ സ്സംഭാഷണൈര്‍ജ്ജാനതോര്‍
ദ്ദംപത്യോര്‍ന്നിശി കോനു കോനു തമസീ വ്രീളാവിമിശ്രോ രസ: !!

സഭയചകിതം വിന്യസന്തീം ദൃശം തിമിരേ പഥി
പ്രതിതരു മുഹുഃ സ്ഥിത്വാ മന്ദം പദാനിവിതന്വിതീം !
കഥമപി രഹഃ പ്രാപ്താമംഗൈരനംഗതരംഗിതൈ
സ്സുമുഖി! സുഭഗഃ പശ്യന്‍ സത്വാമുപൈതു കൃതാര്‍ത്ഥതാം !!

രാധാമുഗ്ദ്ധമുഖാരവിന്ദ മധുപസ്‌െ്രെതലോക്യ മൌലീസ്ഥലീ
നേപത്ഥ്യോചിതനീലരത്‌നമവനീഭാരാവതരാക്ഷമാ: !
സ്വഛന്ദം വ്രജസുന്ദരീജനമനസ്‌തോഷപ്രദോഷശ്ചിരം
കംസദ്ധ്വംസനധൂമകേതുരവതുത്വാം ദേവകീനന്ദന: !!