ഭാഷാഷ്ടപദി
ആറാം അഷ്ടപദി ഭാഷ
ഇവിടെ ലതാഗൃഹത്തിങ്കലീരാത്രിയില്‍
ഇരുന്നു കരഞ്ഞു പറഞ്ഞു പീഡിക്കും
ഇവിടെ സമീപം നയിക്ക കൃഷ്ണനെ ദു:ഖം
ഹിതമൊടുകേള്‍പ്പിച്ചാലനുകമ്പയുണ്ടാം
സഖീ ! സന്താപം നിശമയ നീ മേ സദയം
സഹ വിഹരിച്ചൊരു ഹരിയെ വരുത്തുക.
ഹാ! വിരഹം സഹിയാ മേ.
മുമ്പിലുണ്ടായ സമാഗമേ ലജ്ജയാ
കുമ്പിട്ടോരെന്നെ മുകുന്ദന്‍
തമ്പുരാന്‍ പടുതയാ വശത്താക്കീട്ടിവണ്ണം
പിരിഞ്ഞല്ലല്‍ പൊറാതെയുമാക്കീട്ടൊഴിഞ്ഞു. (സഖീ…)
കല്‍പ്പകവൃക്ഷത്തിന്റെ തളിരുകളാകുന്ന
തല്‍പ്പത്തിങ്കല്‍ കിടത്തീട്ടു മാം സുചിരം
മല്‍പ്പയോധരമദ്ധ്യേ ശയിച്ചുകൊണ്ടധരം
കെല്‍പ്പൊടു പാനം ചെയ്തവനേ കിട്ടിയാവൂ. (സഖീ…)
സുരതത്തളര്‍ച്ചകൊണ്ടക്ഷികളടച്ചു ഞാന്‍
സുധയില്‍ കുളിച്ചോണം വിയര്‍ത്തതും, കൃഷ്ണന്‍
മരതകവര്‍ണ്ണന്‍ പുളകമണിഞ്ഞതും,
മദനമദം പൂണ്ടു ചമഞ്ഞതും, മറക്കുമോ? (സഖീ…)
മണിതമാധുരികൊണ്ടു കുയിലിന്റെ കൂജിതം
ജിതവതിയാമെന്റെ പൂങ്കുഴലഴിഞ്ഞതും
മണമേറും മലരുകള്‍ പൊഴിഞ്ഞതും കൃഷ്ണന്റെ
മദനശാസ്ത്രപാണ്ഡിത്യവും ഞാന്‍ മറക്കുമോ?…(സഖീ…)
മഞ്ജുളമഞ്ജീരമണിമയമേഖലാ
ശിഞ്ജിതയായിരുന്നെന്നെയേറ്റം
രഞ്ജിച്ചു, രതിരണം ചെയ്തിട്ടു ചുംബിച്ച
കഞ്ജലോചനനെ ഞാനെന്നിനി കാണുന്നു (സഖീ…)
നിധുവന താലരസാലയായി ഞാന്‍
നിസ്സഹായയായിട്ടു നിപതിച്ചതും
മധുവൈരി തൃപ്തനായ്ക്കണ്ണടച്ചതും
മകരകേതനന്‍ പ്രസാദിച്ചതും മയക്കുന്നു (സഖീ..)
ശ്ലോകം
ഹസ്തസ്രസ്തവിലാസവംശമനൃജുഭ്രൂവല്ലിമദ്വല്ലവീ
വൃന്ദോത്സാരിദൃഗന്ത വീക്ഷിതമതിസ്വേദാര്‍ ദ്രഗണ്ഡസ്ഥലം!
മാമുദ്ദീക്ഷ്യ വിലക്ഷിതസ്മിതസുധാമുഗ്്ദ്ധാനനം കാനനേ
ഗോവിന്ദം വ്രജസുന്ദരീഗണവൃതം പശ്യാമി ഹൃഷ്യാമിച!!
ദുരാലോകസ്‌തോകസ്തബകനവകാശോകലതികാ
വികാസഃ കാസാരോപവനപവനോപി വ്യഥയതി!
അപി ഭ്രാമ്യല്‍ ഭൃംഗീരണിതരമണീയാ ന മുകുള
പ്രസൂതിശ്ചുതാനാം സഖി! ശിഖരിണീയം സുഖയതി!!
സാകൂതസ്മിതമാകുലാകുലഗളദ്ധമ്മില്ല മുല്ലാസിത
ഭ്രൂവല്ലികമളീകദര്‍ശിതഭുജാമൂലാര്‍ദ്ധ ദൃഷ്ടസ്തനം!
ഗോപിന്നാം നിഭൃതം നിരീക്ഷ്യ ഗമിതാകാംക്ഷശ്ചിരം ചിന്തയ
ന്നന്തര്‍ മുഗ്ദ്ധമനോഹരോ ഹരതുവഃ ക്ലേശം നവഃ കേശവഃ!!
പരിഭാഷ
വീണാവാണി മുകുന്ദനെന്നെ വിപിനേ കണ്ടപ്പൊളെ ഹസ്തതോ
വീണൂ വേണു കുറഞ്ഞു ലീലകളിലേ ലൌല്യം വ്രജസ്ത്രീജനം
കേണൂ തൂണിവ നിന്നുപോയി ഭഗവാന്‍ കിം ഭൂയസാ കൃഷ്ണനെ
കാണുന്നൂ പരമാണുകല്‍പ്പഹൃദയേ ഹൃഷ്യാമി ഞാനഞ്ജസാ.
Leave a Reply