ഇരുപതാം അഷ്ടപദി ഭാഷ

 

വിരഹവേദനയും പറഞ്ഞു നിന്‍പാദേ
വിരവൊടു വീണു നമിപ്പോന്‍
വിരചിതപൂമെത്തയിന്മേലിലിന്നു നിന്‍
വരവുണ്ടെന്നോര്‍ത്തു വാഴുന്നു
രാധേ നിശമയ നീ മാധവമനുസര വാചം
രാധേ നിശമയ നീ
ഘനജഘനാദികനംകൊണ്ടു മന്ദം
കനിവൊടു ചെല്ലുന്ന നിന്റെ
കനകചിലമ്പൊലി കേട്ടു ചിത്തജ
ജനകനാശ്വസിക്കട്ടെ ചെമ്മേ (രാധേ നിശമയ…)

കേള്‍പ്പെട്ട ജഗത്രയമന്നനാം മദനന്റെ
കല്പന പറയപ്പെടുന്നു
ജല്പിക്കും വണ്ടുകളാലും കൂജിത
തല്‍പരകുയിലുകളാലും (രാധേ നിശമയ…)

തളിര്‍ത്ത പൂവള്ളികളനിലതരളതര
തളിര്‍ക്കരങ്ങളെക്കാട്ടി നിന്നെ
വിളിച്ചിട്ടുപോവാന്‍ പ്രേരണം ചെയ്യുന്നു
വിളംബനമരുതൊട്ടും പുറപ്പെട്ടാലും (രാധേ നിശമയ…)

സ്മരതിരമാലകളുടെ പരമ്പരയേവ
പരിസ്ഫുരിക്കും പാവനകുചകുംഭം
ഹരിപരിരംഭസുഖോദയമടുത്തതു
സൂചിക്കുന്നു ചോദിച്ചാലും (രാധേ നിശമയ…)

അരിയ സുരതകലഹത്തെച്ചെയ്‌വാന്‍
അരയും തലയും മുറുക്കി
മരുവുന്നതാളികളാരുമറിഞ്ഞുമറിയാതെ
കേശവമഭിസരിച്ചാലും (രാധേ നിശമയ…)

നല്ല വലത്തുകരം കൊണ്ടാളിയെ
നലമൊടവലംബിച്ചു
ചെല്ലുക ചലവലയാദികിലുക്കം
ചെവിയൊപ്പിച്ചജപാര്‍ശ്വേ

ഏഷാ ജയദേവകവിരാജകൃതിയുടെ
ഭാഷാ വിദുഷാം ഭക്തജനാനാം
ഭൂഷണമകട്ടെ കണ്‌ഠേ സുജനം
ഭൂഷണം പൊറുക്ക തൊഴുന്നേന്‍ (രാധേ നിശമയ…)

ശ്ലോകം

സാ മാം ഭൂക്ഷ്യതി വക്ഷ്യതി സ്മരകഥാഃ പ്രത്യംഗമാലിംഗനൈഃ
പ്രീതിം ദാസ്യതി രംസ്യതേ നനു സമാഗത്യേതി ചിന്താകുലഃ ്യു
സത്വാം പശ്യതി വേപതേ പുളകയത്യാനന്ദതി സ്വിദ്യതി
പ്രത്യുല്‍ഗഛതി മൂര്‍ഛതി സ്ഥിരതമഃ പുഞ്‌ജേ നികുഞ്‌ജേ പ്രിയഃ ്യു്യു

 

അക്ഷ്‌ണോര്‍ന്നിക്ഷിപദഞ്ജനം ശ്രവണയോ സ്താപിഞ്ഛഗുഛാവലീം
മൂര്‍ദ്ധനി ശ്യാമസരോജദാമ കുചയോഃ കസ്തൂരികാ പത്രകം ്യു
ധൂര്‍ത്താനാമഭിസാര സാഹസകൃതാം വിഷ്വങ്ങ്‌നികുഞ്‌ജേ സഖി
ധ്വാന്തം നീലനിചോളചാരു സുദൃശാം പ്രത്യംഗമാലിംഗതി ്യു്യു

കാശ്മീരഗൗരവപുഷാമഭിസാരികാണാ
മാബദ്ധരേഖമഭിതോ രുചിമഞ്ജരീഭിഃ ്യു
ഏതത്തമാലദലനീലതമം തമിസ്രം
തല്‍പ്രേമഹേമനികഷോപലതാം പ്രായതി ്യു്യു

ഹാരവലീതരള കാഞ്ചന കാഞ്ചിദാമ
മഞ്ജീരകങ്കണമണിദ്യുതിദീപിതസ്യ ്യു
ദ്വാരേ നികുഞ്ജനിലയസ്യ ഹരിം നിരീക്ഷ്യ
വ്രീളാവതി രിതിസഖീ നിജഗാദ രാധാം ്യു്യു

പരിഭാഷ

ഹാരാദ്യാഭരണപ്രഭാഹതതമസ്സായിട്ടു വല്ലീഗൃഹ
ദ്വാരേ നിന്നരുളുന്ന നന്ദസുതനെക്കണ്ടിട്ടു കാമാര്‍ത്തിയും
പാരം ലജ്ജയുമാവഹിച്ചുവശമായീ രാധ ഭൂയോപിസാ
സാരസ്യാതി സമര്‍ത്ഥയായ സഖിയാലുചേ തദാ സാദരം