ഭാഷാഷ്ടപദി

ഏഴാം അഷ്ടപദി ഭാഷ

രാധകോപിച്ചിട്ടെങ്ങുപോയെന്നു ബോധിക്കായ്കകൊണ്ടെത്രയും
ബാധയായിച്ചമഞ്ഞു ബന്ധുക്കളാധി തീര്‍പ്പതിനില്ല
ശിവശിവഃ സഹിക്കവഹിയാ സാഹസോദിതപീഡ
ശിവശിവഃ സഹിക്കവഹിയാ.

കുറ്റമല്ലവള്‍ പോയതും മമ കുസൃതികൊണ്ടെത്രേ സാമ്പ്രതം
മറ്റുപലരേയും രമിപ്പിക്കുന്നതു മാനിനിക്കിഷ്ടമാമോ (ശിവശിവ)
എന്തുചെയ്യും വിയോഗംകൊണ്ടവളെന്നറിഞ്ഞില്ല പാവകേ
വെന്തു ചാകയോ നഞ്ചുതിങ്കയോ വേദനാ ദഹതി (ശിവശിവ)

അത്രനല്ല കളത്രമില്ലെങ്ങുമാര്‍ക്കുമിന്നിഹ താം വിനാ
മിത്രവിത്തുഗൃഹാദിഭിര്‍ മമ കിംഫലം മ്രിയതേത്ര (ശിവശിവ)
തന്വി കാമമസൂയയെക്കൊണ്ടുതന്നെ നീപോയതെന്നിയേ
മന്യുവിന്നൊരു ഹേതുമല്‍ക്കൃതമന്യമെന്തതു നാസ്തി (ശിവശിവ)

ദോഷമുണ്ടെങ്കിലും ക്ഷമിക്കണം ഡോളയാടുന്നു മാനസം
രോഷിച്ചിടാതെ ദര്‍ശനം ദേഹി തേ ഹിതം കരവാണി(ശിവശിവ)
നീ പുരോമമദൃശ്യസേ മണിനൂപുരാദി കിലുങ്ങവേ
താപമാറുവാന്‍ വന്നു പുണരുക രൂപശാലിനീ രമണീ (ശിവശിവ)

ശ്രാവ്യമാം ജയദേവകവിയുടെ കാവ്യത്തെച്ചുരുക്കീട്ടു ഞാന്‍
ഭവ്യയായൊരു ഭാഷയാക്കുന്നു ഭാരതീ മുദിതാസ്തുമേ (ശിവശിവ)

ശ്ലോകം

കുവലയദളശ്രേണീ കണ്‌ഠേനസാ ഗരളദ്യുതിര്‍
ഹൃദി ബിസലതാഹാരോ നായം ഭുജംഗമനായക: !
മലയജരജോ നേദം ഭസ്മ പ്രിയാരഹിതേ മയി
പ്രഹര ന ഹരഭ്രാന്ത്യാനംഗ ക്രുധാ കിമുധാവസി !!

പാണൌ മാ കുരു ചൂതസായകമരും മാ ചാപമാരോപയ
ക്രീഡാ നിര്‍ജ്ജിതവിശ്വഃ മൂര്‍ഛിത ജനാഘാതേന കിം പൌരുഷം!
തസ്യാ ഏവ മൃഗീദൃശോ മനസിജ പ്രേംഖല്‍ കടാക്ഷാശുഗ
ശ്രോണീ ജര്‍ജ്ജരിതം മനാഗപി മനോ നദ്യാപി സന്ധുക്ഷതേ !!

ഭ്രൂചാപേനിഹിതഃ കടാക്ഷവിശിഖോ നിര്‍മ്മാതു മര്‍മ്മവ്യഥാം
ശ്യാമാത്മാ കുടിലഃ കരോതു കബരീഭാരോപി മാരോദ്യമം!
മോഹം താവയദഞ്ച തന്വി! തനുതാം ബിംബാധരോ രാഗവാന്‍
സ്തദ്വൃത്തസ്തനമണ്ഡലസ്തവ കഥം പ്രാണൈര്‍മ്മമ ക്രീഡതി !!

താനിസ്പര്‍ശസുഖാനി തേ ച തരളസ്‌നിഗ്ദ്ധാ ദൃശോര്‍വിഭ്രമ
സ്തദ്വക്ത്രാംബുജസൌരഭം സ ച സുധാസ്യന്ദീ ഗിമാം വക്രിമാ !

സാ ബിംബാധരമാധുരീതി വിഷയാസംഗേപി ചേന്മാനസം
തസ്യാം ലഗ്‌നസമാധി ഹന്ത! വിരഹവ്യാധിഃ കഥം വര്‍ത്തതേ? !!

ഭ്രൂവല്ലരി ധനുരപാംഗതരംഗിതാനി
ബാണാഗുണാഃ ശ്രവണപാളിമിതി സ്മരേണ!
അസ്യാമനം ഗജയജം ഗമദേവതായാ
മസ്ത്രാണി നിര്‍ജ്ജിത ജഗന്തി കിമര്‍പ്പിതാനി !!

തിര്യക് കണ്ഠവിലോല മൌലിതരളോത്തംസസ്യ വംശോച്ചലല്‍
ഗീതീസ്ഥാനകൃതാവധാനലലനാലക്ഷൈര്‍ന്ന സംലക്ഷിതാഃ !
സമ്മുഗ്ദ്ധാ മധുസൂദനസ്യ മധുരേ രാധാമുഖേന്ദൌ മൃദു
സ്പന്ദം കന്ദളിതാശ്ചിരം ദദതുവ ക്ഷേമം കടാക്ഷോര്‍മ്മയഃ !!